Umut POYRAZ’IN Şiirleri
BELKİ YİNE
Gittiğinden beri hiçbir şey aynı değil.
Her şey bir sonbahar hüznünde.
Sararmış duygu ve düşüncelerim bir yaprak misali..
İşte bir rüzgâr esiyor yine.
Kim bilir düşüncelerim nereye doğru sürüklenecek.
Belki de senin olduğun yere.
Ama seni görmek artık imkânsız.
Çünkü ölüsün benliğimde.
Yanlız bir çiçek büyüyor kabrinde kendiliğinden.
Belki de ümit ışığı bu.
Ne dersin belki yine.
Gönderen Umut POYRAZ
Tarih/Saat: 02 Kasım 2012 23:02
YANLIZ ADAM
Banka da oturuyordu o adam.
Elinde şarap şişesi durmadan içiyordu.
Sırtında eski bir palto, soğuk dan üşüyordu….
Arada bir durup dalgın dalgın gökyüzünü seyrediyordu.
Kim bilir neleri düşünüyor neleri özlüyordu.
İçkisi bitti, boş şişeyi durgun duran denize fırlattı…
Gecenin sessizliğini bozdu, deniz çalkalandı.
Sonra paltosuna sarılıp derin bir uykuya daldı.
O günden sonra bir daha onu görmedim..
Ardında boş bir bank,yine ahengiyle sessiz sessiz dalgalanan
Denizi ve gökyüzündeki yıldızları miras bıraktı.
Gönderen Umut POYRAZ
Tarih/Saat: 02 Kasım 2012 23:22
Yükleniyor ...
Hiç ummadığın bir anda nefesimi kesen,
sancılara boğan bir yaranın kanamasını benden iyi kimse bilemez,
serserice sokaklarda geçirdiğim yaşlarımın anıları düştü peşime.
Adımla doğacak bir çocuğun Umutlarına nefret mi,
yoksa merhamet mi bulaştırmalıyım bilmiyorum.
Bu ara ben hiç birşey bilmiyorum…
Poyraz..