Ela Gözlüm

ümit güneşi çoktan battı
gönlümde şafak attı
ela gözlü yarim benim
güzelliğin hangi anadan kaldı

yıktın evim ocağım
viran oldu bucağım
ela gözlü dilber
seni hiç unutmayacağım

ela gözlerine oldum köle
bülbüle söyle yanmasın güle
sensiz buralarda yalnızım
baykuş çoktan öttü bile

bir destan dizdim gözlere
bakma sen yandım közlere
yüreğimin zulasında sakladım
bir çift tatlı sözlere

garip resul oldu unutkan
nehir oldu ağlamaktan
ben gözlerine hasret kaldım
gurbet elde çalışmaktan