Ayrılığın Matemi

dokunamadığım birini özlüyorum kavuşamadığım birini

ama şimdi
ondan bile vazgeçiyorum
gidiyorum yar ne acı değil mi
sevip sevip yolları seçiyorum

sözüm ona bir çaresizlik mi bu
ya da ömrümün son sayfasına yazılan boş bir satır mıydı bana kalan
aklıma gelen korkuların
an ve an yaşanması mıydı hayat

oysa biz son baharda bile tek bir ağacın
tek bir dalına tutunurduk onca rüzgarın savurduğu tek bir kalpte yaşıyorduk

ne zaman yağmur yağsa yaprağına düşerdik el ele
ama şimdi aynı yapraktan düşen iki su damlası gibi kalbimiz

gidiyorum ama zor biliyorum aslında
gitmek kolay da
hiç dönülmeyecek olması işte o kahrediyor beni
ah bir de severek ayrılması var ya öldürüyor kalbimi

sorma bana yalnızlığı sorma bana geçen yılları tarifsiz değil hiç bir şey
sebepsiz de değil bu gidişim giderken unuttum da sanma hep aklımda kalacak gözlerin bir şarkı gibi
bir yaşam gibi
nefes gibi alıcam seni göğsüme uzaktan bir baharın esintisiyle soluk gibi
nefes gibi
kızgıın bir ateşin külleri gibi yaşayacaksın içimde

şimdi sus
ne olur sus bir şey söyleme
söz geçmiyor bu kırılgan kalbime kaldıkça gidiyorum
gittikçe de
ardına bakıyor gözlerim
tam arasına çekilen ince bir çizgi gibi inceldikçe inceliyor sevdiğim
bu gece her yer siyah
bu gece her şey karanlık
bu gece her şey ayrılıktan yana zemheri bir gece vaktinin rüzgarları esiyor yüreğime yaklaştıkça içime
bir matem göğsümde üşüyorum
üşüyorum yar
düşündükçe yolları ağlıyor kalbim

bu sevda öyle bir ateş ki

kalsam
kor gibi güneşi yakacak yüreğimi

gitsem
simsiyah külleri öldürecek kalbimi

şimdi ben
yarım kalmış ne varsa içinde alıp hepsini yüreğime gidiyorum
terk ediyorum
yar
ben bu aşka veda ediyorum
.
Yazar : Wawish