Annelerimiz
Canım az önce anneyle konuştuk. Rüyasında ona dargın olduğumu görmüş; konuşmuyormuşum onunla. Babaya anlatmış sabah kalkınca. O da “erken başlamışsınız” demiş..
Ben de “Allah korusun” dedim. ” Rüyalar tersine çıkarmış; muhabbetten görmüşsündür” dedim.
İçim hala bir garip. Atamadım içimden korkusunu. Allah korusun. Ben kimseyle tartışmak küs olmak istemiyorum ama annelerle hele hiç hiç istemiyorum. Haklı olan ben bile olsam uzatmam, ısrar etmem, gönül almaya çalışırım. İlla hakkımı alacağım diye direten bir kimse de olmam. Ama adı bile geçince içim fena oldu. Bir de seni düşündüm o arada kalmış halini.
Ağızlarda tat bırakmayan, sevimsiz, gereksiz durum…
Allah hiç yaşatmasın inşallah. Gül gibi geçinip gidelim ne var.
Allah şeytanların fitnesinden de nefsimizin kötü istek ve ısrarlarından da korusun. Ne seni ne beni asla o arada bırakmasın.
İnşallah, amin.
alıntı…
Yükleniyor ...
