Adam
Gönderen: Halil Uğuz
Tarih/Saat: 11 Mart 2013 18:42
Adam; ağladı ne vardıysa ağlayacak!
Adam; güldü en gevrek kahkahalara.
Nispet edercesine güldü katılırcasına…
Adam; sustu, asıldı suratı ‘ tıp’ oynarcasına…
Adam; konuşmadı, bir daha çıt çıkarmadı.
Uslu bir çocukmuşçasına dondu bakışları!
Adam; öylece kaldı artık ne güldü nede ağladı…
Adam; sadece sağa sola baktı çaktırmadan!
Adam; kimseciklere küsmedi, sustu yalnızca!
Herkesin üstünde boş gözlerle gezinirdi usulca.
Adam; kimi zaman uğultular çıkarırdı derinden
Adam; bir volkan gibi patlarsa, patlayınca!…
Adam; ne güldü, ne ağladı, sanki marifetti susmak.
Dünyanın yedi harikası: görmek, duymak,
Dokunmak, tatmak, sezmek, gülmek, sevmek
Irak mı ıraktı, sessiz hayat yolcusuna sonunda:
Adam yalana elveda, gerçek hayata merhaba
Deyip gitti, başka adamların takılıp ardına…
Göğsünü gererek, kendinden emin açık alınla
Sessiz ama ‘kulakları yırtarcasına gürültülü’ anlayana
Yükleniyor ...
